اختلالات رنگدانه اي

دلایل تغییر رنگ پوست
تغییرات رنگ پوست باعث ایجاد مشكلات روحی و اجتماعی در افراد می شود، به خصوص در كسانی كه به دلیل نوع شغل خود، تماس چهره به چهره و مستمر با دیگران دارند که می تواند موجب افسردگی یا تاثیر گذاری بر فعالیت فرد شود. از این رو شناخت علل این اختلالات رنگدانه ای و درمان صحیح آنها بسیار مهم است و گاه درمان های ناصحیح می تواند مشكل بیمار را زیادتر كند. درمان بیمار بایستی با توجه به علت بیماری ،شدت بیماری، شغل، شرایط اجتماعی و محیطی بیمار انجام شود. از طرف دیگر بایستی بیمار اطلاعات صحیحی از بیماری خود، روش درمان، طول مدت درمان و مراقبت های بعدی داشته باشد.

تغییرات رنگ پوست
تغییرات رنگ پوست به دو صورت است :
- پر رنگی یا لك تیره ی صورت
- كم رنگی یا سفید شدن صورت

در لك های تیره ی پوست افزایش در پیگمان ملانین یا افزایش سلول های رنگدانه ساز دیده می شود . عوامل مختلفی می توانند روی میزان و كیفیت رنگدانه ها و سلول های رنگدانه ساز تاثیر گذاشته و باعث تغییر رنگ پوست و ایجاد لك های تیره ی صورت شوند كه عبارتند از : بیماری ها و اختلالات ارثی و ژنتیكی، بیماری های سوخت و ساز سلولی، بیماری های هورمونی، بیماری های التهابی، عفونت های موضعی پوست، عوامل شیمیایی، داروها، علل تغذیه ای شامل كمبود ویتامین ها و سوء تغذیه و بالاخره بدخیمی های پوستی.

رنگ طبیعی پوست
رنگ طبیعی پوست به سه عامل هموگلوبین ،كاروتنوئید و پیگمان ملانین بستگی دارد. ملانین (MELANIN)ماده ای است که توسط سلول هایی به نام ملانوسیت (MELANOCYTES)در پوست تولید می شود. عامل اصلی تعیین كننده ی رنگ پوست ملانین است و اختلافات نژادی و جغرافیایی در رنگ پوست، مربوط به این رنگدانه است. سیاه پوستان دارای ملانین بیشتری نسبت به سفید پوستان هستند.

سرطانهاي پوست

سرطان پوست (به انگلیسی: Skin cancer) سرطانی است که از پوست ناشی می‌شود. این دسته سرطان‌ها به دلیل رشد غیرعادی سلول‌ها توانایی حمله یا انتشار به دیگر قسمت‌های بدن را دارند.
سه نوع عمده وجود دارد:
1- سرطان سلول پایه‌ای يا بازال (BCC)
2- کارسینوم سلول-سنگفرشی (SCC)
3- ملانوما

دو مورد اول به همراه تعدادی از سرطانهای پوستی که زیاد شایع نیستند تحت عنوان سرطان پوستی غیر ملانومی شناخته می‌شوند(NMSC). سرطان سلول بازال به آهستگی رشد می‌کند و می‌تواند به بافت اطراف آن آسیب برساند اما بعید است به به مناطق دور گسترش یابد یا به مرگ منجر شود. معمولاً به شکل قسمتی از پوست که بالا آمده و بدون درد نیز می‌باشد به نظر می‌رسد، که ممکن است براق باشد با عروق خونی کوچک که روی آن جریان دارند یا ممکن است به شکل یک ناحیه از پوست که بالا آمده به همراه یک زخم بروز می‌کند. احتمال انتشار سرطان سلول‌های سنگفرشی بیشتر است. این سرطان معمولاً به شکل یک توده با سری پوسته پوسته بروز می‌کند اما ممکن است به شکل زخم نیز بروز نماید. ملانومها تهاجمی‌ترین نوع سرطان پوستی هستند. نشانه‌های آن عبارتند از مول که دارای شکل، رنگ، و اندازه متفاوتی هستند، لبه‌های نامنظم دارند، بیش از یک رنگ دارند، همراه با خارش یا خونریزی هستند.

بیشتر از ۹۰درصد موارد به دلیل قرار گرفتن در معرض اشعه فرابنفش خورشید خورشید ایجاد می‌شود. این قرار گرفتن در معرض نور خورشید خطر ابتلاء به هر سه نوع سرطان را افزایش می‌دهد. قرار گرفتن در معرض اشعه خورشید تا حدی به دلیل نازک شدن لایه ازون در مورد سرطان‌های ملانوم و سلول‌های بازال قرار گرفتن در معرض نور خورشید در سنین کودکی بسیار مضر است. در مورد سرطان سلول‌های سنگفرشی کلاً در معرض نور خورشید قرار گرفتن، مهم است و زمان قرار گرفتن آن چندان اهمیتی ندارد. بین ۲۰ تا ۳۰ درصد از ملانوم‌ها از خال‌ها شروع می‌شوند. افرادی که پوست روشن‌تری دارند در معرض خطر بیشتری هستند و افرادی که سیستم ایمنی آنها به دلیل استفاده از داروها یا بیماری‌هایی مثل ایدز ضعیف شده است. تشخیص از طریق بافت برداری صورت می‌گیرد.

پسوريازيس

پسوریازیس
پسوریازیس (به فرانسوی: Psoriasis) (ریشهٔ لغت پسوریازیس از یک کلمهٔ یونانی به معنای خارش است)، صدفک یا داءالصدف بیماری پوستی مزمن خودایمنی است. این بیماری هنگامی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی بدن سیگنال‌های اشتباهی می‌فرستد. این سیگنال‌ها باعث افزایش سرعت چرخهٔ رشد سلول‌های پوست می‌شود؛ یعنی افزایش بیش از حد سلول‌های پوستی از میزان ریختن آن‌ها. پسوریازیس مسری نیست.
پنج نوع اصلی پسوریازیس پلاک، خال‌خال، معکوس، پوسچرلر و اریترودرمیک می‌باشد. شایع‌ترین آن پسوریازیس پلاک مانند است که با ناحیه‌هایی قرمز رنگ با پوششی نقره‌ای و سفید از سلول‌های مردهٔ پوست مشخص می‌شود. پسوریازیس در هر نقطه‌ای از بدن مانند زانو، آرنج، پوست سر و کف دست و پا می‌تواند مشاهده شود و با سایر شرایط جسمی جدی مانند دیابت، بیماری‌های قلبی و افسردگی در ارتباط است. حدود ۳۰ درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس به ورم مفاصل پسوریاتیک مبتلا می‌شوند.
به نظر می‌رسد که پسوریازیس یک بیماری ژنتیکی است و محرک‌های آن استرس، صدمه به پوست، برخی داروها و عفونت می‌باشد.
پسوریازیس اغلب در سنین جوانی شروع می‌شود، اما می‌تواند در هر سنی از دوران نوزادی تا سنین کهولت شروع شود. هم زنان و هم مردان تقریباً به یک نسبت به این بیماری مبتلا می‌شوند.

در حال حاضر این بیماری درمان قطعی ندارد، اما داروهای بسیاری وجود دارند که با استفاده از آنها، پسوریازیس کنترل می‌شود. انواع روش‌های کنترل پسوریازیس عبارتند از: درمان‌های موضعی، نور درمانی، داروهای سیستمیک، بیولوژیک، درمان‌های جدید خوراکی و مکمل و جایگزین.
پسوریازیس اگر چه آزار دهنده است ولی در صورت درمان مناسب و رعایت دستورهای پزشکی، می‌توان با آن کنار آمد و بیماری را کنترل کرد.
بیش از ۱۲۵ میلیون نفر از مردم جهان پسوریازیس دارند و ۲۹ اکتبر (۷ آبان) روز جهانی پسوریازیس می‌باشد.
پسوریازیس از شایع‌ترین بیماری‌های خود ایمنی در ایالات متحدهٔ آمریکا می‌باشد به‌طوری که حدود ۷٫۵ میلیون آمریکایی پسوریازیس دارند.